Wiki bekijken

Dit instrument is één van de bekendste en tevens één van de meest miskende houten blaasinstrumenten. De blokfluit heeft een lange geschiedenis en de toonvorming gebeurt door het breken van de luchtstroom op "het blok" in het mondstuk. Wanneer het instrument precies is ontstaan is moeilijk vast te stellen, omdat veel fluiten hetzelfde globale uiterlijk hebben, maar het is zeker dat reeds in de Middeleeuwen (11de eeuw) een rechte fluit bestond met 7 vingergaten en een duimgat. Het woord "blokfluit" werd voor het eerst genoemd in een 14de-eeuws document. Praetorius beschrijft in het begin van de 17de eeuw in zijn Syntagma Musicum de familie blokfluiten die op dat moment bestaan: 8 verschillende, van sopranino tot en met de grote bas. In de 20ste eeuw werd de blokfluit vooral aangereikt aan kinderen als "eerste" instrument om te leren notenlezen, en verloor hiermee voor velen aan charme. In de 21ste eeuw kreeg door de ontwikkeling van de belangstelling voor Oude Muziek het instrument opnieuw zijn plaats terug als volwaardig instrument. Ook in de hedendaagse muziek vindt de blokfluit hernieuwde toepassingen door bijvoorbeeld Erik Bosgraaf.