Een slechtnieuwsgesprek begint met het duidelijk brengen van het slechte nieuws. Daarna moet de patiënt in de gelegenheid gesteld worden om het te verwerken en de eerste emotie te uiten. Vaak hoort een patiënt na het krijgen van het slechte bericht niet meer wat er verder over het behandeltraject wordt gezegd.
Mevrouw Schoonenbrug krijgt de diagnose kanker.
Mevrouw Schoonenbrug krijgt de diagnose dat het niet goed is. Ze heeft een kwaadaardig gezwel in haar dikke darm.
Meneer Raaymakers wordt door de huisarts doorgestuurd.
Naar aanleiding van aanhoudende diarree volgt onderzoek waaruit blijkt dat de heer Raaymakers een zeldzame vorm van longkanker heeft met uitzaaiingen.
Meneer Tuinman hoort al tijdens het onderzoek dat het niet goed is.
Dat het mis is wordt hem tijdens het onderzoek eigenlijk al duidelijk. Hij moet het slechte nieuws ook aan zijn vrouw en kinderen vertellen.
Er werd bloed afgenomen, onderzoeken en scans werden gedaan en het was al snel duidelijk: ik had de ziekte van Kahler. De dokter vertelde me dit terwijl ik alleen was op de verpleegzaal. Ik was overstuur, helemaal van de kaart en toen hebben ze me van de zaal af gereden, mijn man gebeld en in een kamertje apart alles uitgelegd. Ik was zo ziek dat het ook niet helemaal goed tot me doordrong.
Iemand die met klachten naar de dokter gaat, weet dat het ook wel eens niet goed zou kunnen zijn. Maar hoe bereid je je voor op slecht nieuws? Kan dat eigenlijk wel. En hoe vertel je iemand op de goede manier het slechte nieuws? Oftewel hoe voer je een goed slechtnieuwsgesprek?
Tip voor Patiënt: Neem altijd iemand mee naar de gesprekken met de arts om de informatie zo goed mogelijk te verwerken.
Tip voor Professional: Zeg niet te veel tijdens het onderzoek. Trek de conclusies pas in een gesprek met de patiënt.