Met de door de HZ University of Applied Sciences ontwikkelde Expertise Management Methodologie (EMM) worden de inzichten (expertise: kennis en kunde) van betrokkenen in bepaalde situaties geëxpliciteerd. EMM is een methode om expertise te managen, oftewel belichten, analyseren, structureren, verdiepen, verrijken, benutten en borgen. Met behulp van EMM wordt nieuwe expertise en praktijkervaring systematisch verknoopt aan bestaande expertise en geborgd in een Body of Knowledge & Skills (BoKS). Een semantische wiki fungeert hierbij als faciliterend kennisplatform. Complexe kennis kan visueel worden weergegeven in rijke plaatjes, beeldtaal en conceptmaps (zie bijvoorbeeld deltaexpertise.nl).
EMM is gebasserd op:
A systems approach begins when first you see the world through the eyes of another. (C.W. Churchman, 1968)
De essentie van EMM is dat op een gestructureerde wijze de wereldbeelden van belanghebbenden (elementen als personen en organisaties) boven water worden gehaald. Het gaat hier vooral om handelingskennis, d.w.z. de wijze waarop mensen handelen in een bepaalde situatie. De effectiviteit van handelingskennis is meestal situationeel bepaald. Wat in de ene situatie goed werkt, kan in een andere situatie juist ineffectief zijn. De reden hiervoor het feit dat de situatie wordt bepaald door interacterende belanghebbenden die er mogelijkerwijs al dan niet conflicterende wereldbeelden en doelstellingen op nahouden.
De basis voor EMM wordt gelegd met de Expertise Management ontologie (EMont), een conceptueel model waarmee handelingskennis in context kan worden beschreven. Een belangrijk kenmerk van de ontologie is dat nieuwe situationeel bepaalde handelingskennis kan worden verknoopt aan bestaande kennis. EMM gaat uit van een empirische cyclus van inductie en deductie. Door het bestuderen van concrete casussen wordt inzicht verkregen in bepaalde situaties. Met een inductiestap kan uit de casussusen een theorie worden ontwikkeld (binnen de randvoorwaarden van een situatie). Met de theorie als uitgangspunt, kunnen soortgelijke casussen worden bestudeerd (de deductiestap) voor verfijning en/of verdieping van de theorie.
Samenvattend, EMont verschaft het fundament voor alsmaar verdiepende theorievorming uit casuïstiek door een proces van inductie en deductie.
Eén van de bekendste en veel toegepaste systeemaanpak is de Soft Systems Methodology (SSM) (zie ook dit uitgebreide artikel over SSM).
SSM kent vier stappen om inzicht te krijgen in een problematische situatie:
SSM is een vorm van actieonderzoek. Gezamenlijk wordt de problematische situatie bestudeerd en ook gezamenlijk worden acties benoemd om de situatie te verbeteren. In essentie faciliteert SSM een groepsleerproces.
EMM maakt gebruik van het SSM proces om handelingskennis te expliciteren. Hierbij dient opgemerkt te worden dat SSM niet strikt wordt voorgeschreven. Iedere methode die een groepsleerproces ondersteunt kan worden ingezet in EMM. Echter, de uitgangspunten van SSM sluiten naadloos aan bij die van EMM. Naast SSM worden ook elementen uit Critical Systems Heuristics (CSH) gebruikt in EMM, met name bij het in beeld brengen van systeemgrenzen en de gehanteerde uitgangspunten van belanghebbenden. CSH wordt om deze kenmerken ook wel een emancipatorische systeemaanpak genoemd. Het geeft belanghebbenden die niet of nauwelijks worden gehoord een stem.
Paginaoverzicht