Veilige en prettige omgeving

Huidige versie van 6 jun 2016 om 14:25

Dementie en de daarmee gepaard gaande veranderingen kunnen gevaarlijke situaties opleveren. Mensen kunnen gaan dwalen, zich niet meer bewust zijn van stoplichten of de regels die we afgesproken hebben in het verkeer, gas laten branden, brandende sigaretten peuken laten liggen, auto rijden zonder zich nog echt bewust te zijn van de regels en ga zo maar door. Kenmerkend voor een verdere fase van het ziektebeeld is de ontkenning van de ziekte door de persoon zelf.

Ik heb mijn vader al een aantal keer aangesproken dat het echt niet meer verantwoord is om in zijn auto te stappen, na een aantal kleinere ongelukjes. Hij wil niet luisteren en ontkent dat het zijn „fout” is. Maar het is een kwestie van tijd voordat er echt iets ergs gebeurt. (mantelzorger)

We zien steeds meer brand gaatjes in het tapijt van de sigaretten van mijn moeder. Ze vergeet dat ze aan het roken is, legt ze in de asbak en vervolgens valt de brandende sigaret op de grond. Tot noch toe is er niks ergs gebeurt, maar dit lijkt onvermijdbaar. (mantelzorger)

Moeder is zo eigenwijs! We blijven herhalen dat ze echt binnenkort iets breekt als ze niet wat netter wordt in huis, overal liggen tijdschriften, boeken, kleedjes en losse kabels op de grond. Ze is al een paar keer gevallen, gelukkig tot noch toe niks ergs gebeurd. (mantelzorger)

Bovenstaande quotes van mantelzorgers zijn kenmerkend voor de ontkenning van het probleem door de persoon met dementie zelf. Toch zijn dit de situaties waarbij ingrijpen noodzakelijk is. Op het moment dat een persoon met dementie een gevaar voor zichzelf of anderen wordt is het tijd om in te grijpen. Maar ook hier zijn manieren om dat op een zodanige wijze te doen, dat het behapbaar blijft voor de persoon in kwestie.

Vader mag niet meer autorijden. In eerste instantie was hij hier natuurlijk heel boos om en elke dag weer moesten wij hem opnieuw vertellen dat hij niet meer mag rijden. Op aanraden van de geriater hebben wij de auto weg gedaan, omdat bleek dat vader steeds vergat dat hij niet meer mocht rijden. En bij het dagelijks zien van de auto voor de deur, de boosheid elke keer opnieuw ontstond als wij zeiden dat hij niet meer mag rijden. Nu de auto weg is vraagt hij er ook niet meer naar. (mantelzorger)

Moeder ging steeds meer drinken. Tijdens een gesprek met de casemanager hebben we dit aangekaart. Zij legde ons uit dat moeder (mogelijk) vergeet dat ze al een wijntje gedronken heeft en vervolgens nog een wijntje drinkt en mogelijk nog een en nog een. Op haar advies hebben we de wijn fles vervolgens gevuld met druivensap. We hadden echt niet verwacht dat ze daar in zou trappen, maar moeder drinkt nu veel druivensap. Liever dat dan de hoeveelheid wijn die ze dronk. (mantelzorger)

Wij hebben de normale sigaret vervangen door een elektronische sigaret. Werkt prima! (mantelzorger)

Dementie is een afschuwelijk ziektebeeld. Alles wat zo normaal en vanzelfsprekend was is niet meer en wordt steeds minder. Dat neemt niet weg dat er manieren zijn om gevaarlijke situaties af te wenden zonder de persoon in kwestie al zijn of haar gewoontes af te nemen. Creativiteit en ervaring met de ziekte maakt dat er veel oplossingen te bedenken zijn waardoor mensen zolang mogelijk een menswaardig bestaan kunnen blijven leiden in een veilige omgeving.

Zonder de adviezen van onze casemanager zouden we hier nu niet zo met z’n allen zitten. Ik denk echt dat mijn vrouw dan al opgenomen had moeten worden.(mantelzorger)

Het gasfornuis hebben we vervangen door een elektrische kookplaat met timer. Nu kan vader nog steeds zelf zijn maaltijd opwarmen en is het brandgevaar geminimaliseerd. (mantelzorger)

Op aanraden van onze casemanager hebben we in de hal van de slaapkamer naar het toilet nachtlampjes geplaatst en een duidelijk toilet-teken op de deur van het toilet geplakt. Nu kan vader het toilet 's nachts weer zelf vinden, zonder dat hij struikelt of valt, en komt ma weer wat meer toe aan haar nachtrust. (mantelzorger)

Ik vond lotgenotencontact altijd zo stom. Op aanraden en aandringen van een vriendin van mij ben ik toch maar een keer naar een Alzheimer-café gegaan om eens te kijken. En ik kan niet uitleggen hoeveel ik daaraan heb. De simpele en praktische tips die ik krijg van andere mantelzorgers die in vergelijkbare situaties zitten en daar slimmigheden op bedacht hebben, maakt dat ik niet alles zelf hoef te bedenken. Ik probeer gewoon uit en als het werkt blijf ik dat doen. Een voorbeeld: mijn man wilde elke dag hetzelfde overhemd aan en ik mocht het echt niet in de was doen, wat natuurlijk tot ruzies leidde. Tip van een andere mantelzorger; „koop gewoon 5 van diezelfde overhemden”. Ik heb dat gedaan en er is geen probleem meer. Mijn man heeft elke dag hetzelfde overhemd aan en ik kan de vieze overhemden gewoon wassen. Slim hè?! (mantelzorger)